"Dlaczego ja?" Narica

Opo dla Narici. Chociaż mówiłam ci, że opo nie będzie to i tak napisałam. Ale to tylko z nudów! Dziecko śpi a ja piszę.  Jest godzina 12:07, wtorek 25 sierpnia, zaczynam.
~Misaki Miśka

- Jeonghan ty idioto!
- Wolałbym "Jeonghan oppa ty idioto".
Po raz dziesiąty w tym tygodniu kłócę się z moim chłopakiem. Nie wiem, po co my to dalej ciągnęliśmy. Już minęło pół roku odkąd jesteśmy parą a od trzech miesięcy non stop się kłócimy.
- Wali mnie to co byś wolał! Czemu znowu mi to robisz? Wiesz, jak bardzo cię kocham a pomimo to cały czas prowokujesz kłótnie! Wiesz, który to już raz w tym tygodniu?! Wiesz?!?! To już dziesiąty raz! Dziesiąty! Rozumiesz?!
Wciąż na niego krzyczałam a on nie raczył odezwać się ani jednym słowem. Miałam tego serdecznie dość! Łzy cisnęły mi się do oczu. Nie chciałam, żeby widział jak znowu płaczę. Zaczęłam biec do wyjścia.
- Narica! Stój! Narica!
Nie słuchałam. Biegłam dalej. Nie patrzyłam gdzie. Dałam się ponieść nogom tam gdzie mnie poniosą.
- Narica!
Jeonghan biegł za mną. Przyspieszyłam. Nagle znalazłam się na jezdni. Zanim się zorientowałam wpadłam wprost na jadąc z dużą prędkością auto. Ogarnęła mnie ciemność.



- Narica! NARICA!
Nie mogłem w to uwierzyć! Moja dziewczyna wpadła pod rozpędzony samochód!
Wkoło zebrało się pełno ludzi. Przyjechała karetka i policja.
Tuliłem ją dopóki nie odebrali mi jej.
Przewieźli ją do szpitala.
Pojechałem za nimi.
"To wszystko moja wina! Tylko i wyłącznie moja!". Gryzłem się tak z myślami.
W końcu dotarłem na miejsce! Jestem w szpitalu!
Dowiedziałem się, że Narica ma właśnie przeprowadzaną operację.
Czyli jednak żyje! Jaka ulga...

Kilka godzin później z sali operacyjnej wyszedł lekarz zajmujący się Naricą.
- Doktorze! Jestem chłopakiem tej dziewczyny. Czy wszystko z nią w porządku?
- Miała szczęście, że przeżyła to uderzenie. Niestety ma kilka połamanych kości i prawdopodobnie szybko się nie obudzi.
- Jak to? Co jej jest?
- Jest w śpiączce. Nie wiemy jak długo to potrwa. Teraz chłopcze musisz być cierpliwy.


[12:30... dziecko się obudziło! Trzeba się nim zająć]


Obudziłam się w szpitalnym pokoju. Nikogo w nim nie było... Nikogo poza mną... Tylko ja i pięć pustych łóżek. Nagle do pokoju weszła pielęgniarka.
- Widzę, że panienka się obudziła. Tak bardzo się wszyscy martwili.
- Dlaczego... Tu jestem?
- Miała panienka wypadek. Pośliznęła się panienka na schodach w szkole. Nie ma pani jakiś większych obrażeń, ale lekarze chcą panią zostawić na obserwacji.
- A czy ktoś... Był u mnie... Kiedy spałam?
- Nie. Nikogo nie widziałam.
Czyli Jeonghan nie przyszedł... Czyli nasz związek się skończył. 
Pielęgniarka podłączyła inną kroplówkę i wyszła. 
Leżałam tak i rozmyślałam... Jakim cudem poślizgnęłam się na schodach w szkole? 
Nie przypominam sobie tego... 
Pamiętam... 
Straszny ból... 
Jeonghan siedzący na środku jezdni i tulący mnie do siebie. 
Czym dłużej o tym myślałam tym bardziej bolała mnie głowa.
Nagle usłyszałam głosy dochodzące z korytarza.
Inna pielęgniarka weszła do pokoju z jakąś kobietą.
- To tu pani Song Ji. Tu ma pani łóżko.
Nagle zawirowało mi w głowie. 
Znów ciemność.



- Tak pani Kim. Jestem właśnie z Naricą. Nie... Niestety nic się nie zmieniło. Rozumiem. Do usłyszenia.
To już trzy miesiące odkąd wydarzył się wypadek.
Całe dnie siedziałem przy niej.
Miałem nadzieję, że coś się poprawi.
Niestety...




Obudziłam się w domu. 
Leżałam na łóżku. 
Przekręciłam się na drugi bok. 
Zobaczyłam twarz Jeonghana. Jeszcze spał...
Dotknęłam bolącego brzucha.
Wydawał się...
Większy niż zwykle.
Spojrzałam w dół.
NO CHYBA SE JAJA ROBICIE!
- Hej kochanie- powiedział Jeonghan a później mnie pocałował.
- Jeonghan, czemu ja...
- Co z tobą! O co ci chodzi?
Wskazałam na mój brzuch.
- O to...
Spojrzał na mnie jak na idiotkę.
- No przecież jesteś w ciąży- powiedział z uśmiechem.
- Że co?
- Będziemy mieli bliźnięta!
Znów ciemność.
Co się ze mną dzieje?!


[13:18, dziecko chce na spacer]


To już trzy lata...
Trzy cholerne lata!
Nie mogłem się pogodzić z tą beznadziejną sytuacją...
Nic nie mogłem zrobić... Nic...



Widziałam różne obrazy. 
Miałam przedziwne sny. 
Minęło sporo czasu zanim się zorientowałam o co chodzi.
To wszystko to były tylko sny.
Byłam w śpiączce. 
Nie wiem jak długo...
Wiem tylko tyle, że nigdy się z niej nie wybudziłam.

_______________________________________

Opo skończone o godzinie 14:09. Widzisz! Ty moje pisałaś długo... Na początek wakacji miało być gotowe a dostałam na koniec wakacji!
To jest ostatnie opo jakie dla ciebie piszę!



Zapraszam na ask! https://ask.fm/Emioppa